Як задумаў сьвіньня – Асманскі султан
З Каўказам сілаю мерацца,
Ён – меру гароху прыслаў для армян,
А яны – пяць струкоў чырвонага перцу.
І кожны султанаў мудрэц, як баран,
Разглядаў іх і сэнсу ня бачыў,
Але самы сівы сказаў: «О султан!
Мне нядоўга жыць. Растлумачу.
Ты гарох ім паслаў – безьліч войска свайго.
Ну і звараць. Зьядуць. Хай бяз радасьці.
Хаця цяжка пасьля, – на’т з падмогай багоў, –
Будзе вытрымаць іх кананаду.
Войска іхняе – пяць пярчын – прад табой,
Праглыні, найвялікшы султане,
І згарыш ці да сьмерці уп’ешся вадой:
Ні Севана, ні рэчак ня стане».
|
|
